بعد از چند سال می نویسم...

سلام خوانندگان عزیز وبلاگ من

سال 1402 و به همتون تبریک میگم امیدوارم که سالی سرشار از سلامتی و شادی داشته باشید.

باورم نمیشه آخرین بار سال 99 بود که به وبلاگم سر زدم! 3 سال چه زود گذشت و این نشون از درگیری روزمره من داره. امروز توی تعطیلات نوروزی یهو یاد وبلاگم افتادم و اومدم دیدم 87 کامنت تایید نشده دارم! ای کاش زودتر سر میزدم و چی باعث شد که من وبلاگم و فراموش کنم؟

خیلی خوشحال شدم که هنوز وبلاگم بالاست...

اینقدر کارم زیاده و روزی 11 ساعت سرکار هستم که بعد از کار بیشتر تمایل دارم استراحت کنم و یا اینستاگردی کنم.

این وبلاگ زندگی شخصی منو عین واقعیت به توصیف کشیده...

با وجود تصاویر اینستاگرام فکر نمی کنم کسی دیگه به وبلاگ سر بزنه اما دوران خوب و بی آلایشی بود. با صداقت نوشتم و خیلی وقت ها همزمان با تایپ قصه زندگیم اشک داغ روی گونه هام سرازیر می شد.

انتظار سخته... انتظار رسیدن به حداقل های زندگی، با وجود تلاش های بی وقفه...

از یک جایی به بعد خودم و زدم به بی حسی... فقط گذران عمر است تا ...

دوستتون دارم